هشدار: اگر فیلم را تماشا نکرده اید،

به گزارش مدل کودک، خراسان نوشت: چند روزی است که فیلم «بی رویا» وارد چرخه اکران آنلاین در پلت فرم های نمایش خانگی شده؛ فیلم داستان زن جوانی به نام رویا با بازی طناز طباطبایی است.
رویا همراه همسرش بابک قصد مهاجرت به دانمارک را دارد. اما ناگهان دختر جوانی که حافظه اش را از دست داده است سر راه رویا قرار می گیرد. رویا به رغم مشغله های زیاد تصمیم می گیرد به آن دختر کمک کند؛ او دختر را زیبا صدا می زند. با عمل جراحی که روی چشم رویا به انجام می رسد ناگهان همه چیز تغییر می کند و رؤیا متوجه رفتارهای عجیب بابک و زیبا می شود و در نهایت مشخص می شود رویا در حقیقت زیباست و با بحران جدی هویت مواجه می باشد. هرچند فرضیه هایی وجود دارد که فیلم راوی داستانی درباره ی جهان های موازی و تلاقی آنها بوده، اما چون داده های فیلم بیشتر روی اختلال شخصیتی نقش اصلی تاکید دارد، ما در این مطلب فیلم را از جنبه سندروم مسخ شخصیت بررسی می نماییم تا بدانیم شخصیت اصلی این فیلم درگیر چه چالش های روحی بوده است. اگر درک رفتار شخصیت اصلی و پایان فیلم برای تان دشوار بود، با ما همراه باشید.
اختلال مسخ شخصیت چیست؟
اختلال مسخ شخصیت و مسخ واقعیت (گسست از خویشتن و گسست از واقعیت) که گاهی اوقات به آن سندروم شخصیت زدایی یا زوال شخصیت هم گفته می شود، یک اختلال روانی است که می تواند موجب شود شما بصورت دوره ای یا پی درپی حس کنید که خارج از بدن خود قرار دارید. یا اینکه اتفاقاتی که در اطراف شما می افتد، واقعی نیست. بااینکه این اختلال به عنوان یک بیماری واحد در نظر گرفته می شود (یعنی مسخ شخصیت و واقعیت هر دو یک اختلال هستند) اما دارای دو جنبه متمایز است که ممکنست در یک شخص وجود داشته باشد یا خیر.
علائم اختلال مسخ شخصیت و واقعیت
مسخ یا گسست شخصیت به مفهوم جداشدن از خود است، گویی که درحال تماشای زندگی خود از حاشیه هستید یا خودرا در صحنه یک فیلم مشاهده می کنید. علائم این اختلال می تواند شامل این موارد باشد:
۱-الکسی تایمیا (نارسایی هیجانی) یا ناتوانی در تشخیص یا توصیف هیجانات خود
۲- احساس بی حسی موضعی
۳- احساس رباتیک بودن یا ناتوانی در کنترل گفتار یا حرکت
۴- احساس ارتباط نداشتن با بدن، ذهن، احساسات یا حواس
۵- ناتوانی در ارتباط دادن احساسات به خاطرات یا به اصطلاح مالکیت داشتن بر خاطرات به عنوان تجربه هایی که برای شما اتفاق افتاده است.
۶- احساس تحریف بدن و اندام (انگار که اندام هایتان بزرگ یا کوچک شده اند)
۷- این حس که سر شما در پنبه پیچیده شده است.
عواقب مبتلاشدن به مسخ واقعیت
مسخ یا گسست از واقعیت به مدلول احساس جداشدن از محیط پیرامون و اشیا و افراد موجود در آنست. در این حالت ممکنست جهان اطراف تان تحریف شده و غیرواقعی به نظر برسد، گویی که شما آنرا از ورای یک حایل مشاهده می کنید. یا انگار یک دیوار شیشه ای شما را از اطرافیان تان جدا می کند. این جنبه از گسست می تواند موجب ایجاد تحریف در بینایی و سایر حواس هم بشود. در این حالت فاصله و اندازه یا شکل اشیا ممکنست تحریف شود. ممکنست از محیط پیرامونی خود آگاهی بیشتری داشته باشید. بنظر می رسد وقایع اخیر در گذشته های دور اتفاق افتاده باشد. محیط ممکنست مبهم، بی رنگ، دو بعدی، غیرواقعی یا بزرگ تر از اندازه واقعی یا بصورت کارتونی به نظر برسد.
زنان بیش از مردان در خطر مبتلاشدن به این اختلال
دوره های اختلال مسخ شخصیت یا واقعیت می تواند ساعت ها، روزها، هفته ها یا حتی ماه ها ادامه داشته باشد. برای برخی از افراد چنین اپیزودهایی مزمن شده و به صورتی احساس گنگی تبدیل می شوند که بصورت دوره ای تشدید یا تخفیف می یابد. برخلاف سایر اختلالات روانی، افراد مبتلا به این اختلال می دانند که تجربیات آنها واقعی نیست. این مسئله می تواند موجب شود آنها نگران سلامت روانی خود باشند. همین طور تعدادی از افراد بیش از دیگران در معرض اختلالات روانی هستند. به عنوان مثال زنان بیش از مردان گرفتار افسردگی، اختلال مسخ واقعیت و شخصیت یا انواع دیگر به هم ریختگی ذهنی می شوند.
عوامل ابتلا به مسخ شخصیت
استرس، اضطراب و افسردگی شدید عامل اصلی ایجاد گسست شخصیت است. کمبود خواب یا زندگی در محیط های دارای عوامل محرک زیاد هم می تواند علائم را بدتر کند. در بیشتر موارد میزان استرسی که سبب بروز علائم اختلال گسست شخصیت یا واقعیت در بیماران مبتلا به این اختلال می شود نسبتاً جزئی و حتی برای افراد عادی قابل چشم پوشی است. اغلب، افراد مبتلا به این اختلال در گذشته لطمه های جدی را تجربه کرده اند، همچون بدرفتاری یا سوءاستفاده احساسی یا جسمی در کودکی، مرگ غیرمنتظره یکی از عزیزان، خشونت خانگی، سابقه استفاده تفریحی از مواد مخدر که می تواند موجب به وجود آمدن شخصیت های غیرواقعی در فرد شود، تمایل ذاتی به اجتناب یا انکار موقعیت های دشوار یا مشکل در سازگاری با شرایط سخت و….
درمان این اختلال
هدف درمان این اختلال، مقابله با عوامل استرس زاست که موجب ایجاد علائم می شوند. بدین سبب روش درمانی این اختلال اغلب شامل تلفیقی از این موارد است: روان درمانی، درمان شناختی-رفتاری، درمان دیالکتیکی-رفتاری، حساسیت زدایی، خانواده درمانی و تجویز دارو.
۲۳۲۳

منبع: مدل کودک