اضطراب کلاس اولی ها و مادرانی که همراه بچه سر کلاس می نشینند

به گزارش مدل کودک، یک روانشناس کودک و نوجوان با اعلان اینکه اضطراب کلاس اولی ها برای رفتن به مدرسه در یک الی سه روز نخست بازگشایی مدارس طبیعی است اما در صورت ادامه یافتن باید از روانشناسان متخصص برای حل این اضطراب کمک گرفت، اظهار داشت: اگر اضطراب کودک از مدرسه به حدی است که مادر مجبور میشود سر کلاس همراه دانش آموز بنشیند تا اضطرابش کم شده یا گریه هایش قطع شود، حتما باید از یک روانشناس متخصص کمک گرفت.
دکتر نازنین حبیبی در گفت و گو با ایسنا، درباره چگونگی کاهش اضطراب حضور در مدرسه دانش آموزان کلاس اولی اظهار داشت: این که بچه ها یک الی سه روز اول بازگشایی مدرسه گرفتار اضطراب شوند و بگویند «دوست ندارم بروم مدرسه» و یا با اکراه به مدرسه بروند، یا دوستی پیدا نکنند، کاملا طبیعی است اما اگر والدین می بینند بعد از سه روز اول مدرسه این مساله تکرار می شود، فرزند هنوز به مدرسه عادت نکرده است و این اکراه نسبت به مدرسه رفتن درحال تشدید است، باید برای حل این اضطراب از روانشناسان متخصص کمک بگیرند.
این روانشناس کودک و نوجوان درباره ی نشانه های تشدید اضطراب مدرسه در دانش آموزان کلاس اولی توضیح داد: در دو الی سه روز اول می توان بنا را بر این گذاشت که فضای مدرسه برای کودک ابهام آمیز بوده است و بدین جهت اضطراب را تجربه می کند اما گاهی باوجود گذر زمان بجای این که دانش آموز به مدرسه عادت و اضطرابش کم شود، علایم و نشانگان جسمانی نظیر تب، دل درد و بی اشتهایی نیز اضافه می شود. این نشانه ها اصلا طبیعی نیست و والدین حتما باید برای حل این شرایط از متخصص کمک بگیرند.
والدین همراه بچه ها سر کلاس بنشینند یا خیر؟ وی با اعلان اینکه اگر اضطراب بچه کلاس اولی به حدی بالاست که مادر یا پدر مجبور هستند سر کلاس همراه او بنشینند، حتما باید برای حل این اضطراب از روانشناس متخصص کمک گرفت، اشاره کرد: ممکنست بچه ای اضطراب داشته باشد و مادر برای کاهش اضطراب او چند دقیقه بیرون در کلاس یا کنار دفتر مدرسه بایستد تا او آرام شود و به فرزند خود بگوید آرام باش و من چند دقیقه بیرون کلاس یا در حیاط مدرسه هستم تا آرامش پیدا کنی. یا مادر تا زنگ تفریح اول در حیاط مدرسه بماند و کودک زنگ تفریح مادر را ببیند و بعد به منزل برود.
حبیبی اضافه کرد: این شرایط در چند روز اول مدرسه طبیعی است اما در عین حال نباید فراموش کرد باید آنرا کم کرد. یعنی اگر روز نخست مادر تا نیم ساعت اول در مدرسه می ماند، کم کم این ساعت را کم کند و به صفر برساند. از طرف دیگر اگر شرایط به حدی دشوار است و بچه تا اندازه ای اضطراب دارد که مادر مجبور است داخل کلاس درس همراه دانش آموز بماند، پیشنهاد دارم حتما از یک روانشناس متخصص راهنمایی بگیرند چونکه در نهایت هدف ما از کاهش اضطراب بچه ها این است که دانش آموز کم کم به سمت محیط مدرسه برود.
این روانشناس کودک و نوجوان اشاره کرد: درحقیقت قرار نیست والدین بچه را مدرسه بگذارند و به او بگویند «خداحافظ، تو باید به این محیط عادت کنی»، قرار بر این است ما موجودی که برای بچه ترسناک است را کم کم به بچه نزدیک نماییم. برای مثال مادر می تواند کل روز اول و یا هفته اول را در مدرسه بماند و بعد این زمان را به نصف ساعت برساند. بعد از آن همین ساعت را کم کند و فقط با بچه تا دم در مدرسه همراهی کند. اینطور بچه ها کم کم با محیط مدرسه آشنا می شوند.
وی درحال با اشاره به این که والدین نباید رفتار فرزندان خود در مقابل رفتن به مدرسه را با یکدیگر قیاس کنند، افزود: خیلی از بچه ها از رفتن به مدرسه نمی ترسند اما نباید فراموش کرد که بچه ها با هم فرق دارند و والدین نباید فرزندان خودرا با هم مقایسه کنند. گاهی والدین به کودک خود می گویند «نگاه کن چقدر خواهر یا برادرت راحت به مدرسه رفت، چرا تو می ترسی؟». بیان این جملات درست نیست چونکه بچه ها با هم فرق می کنند و ممکنست یک فرزند مدرسه را دوست داشته باشد و فرزند دیگر اضطراب جدایی و حالت چسبندگی داشته باشد و مدرسه رفتن را دوست نداشته باشد، بدین سبب فرزندان را نباید با هم مقایسه کرد.
حبیبی در انتهای سخنان خود با اعلان اینکه نقش والدین در فرزندپروری بسیار پررنگ است، تصریح کرد: والدین باید نیم نگاهی هم به رفتار خود داشته باشند. اگر بچه اضطراب جدایی شدید دارد، نباید نقش والدین در این مساله را فراموش کرد. یعنی طناب اضطراب جدایی دو طرفه است؛ یک طرف اضطراب جدایی والد وابسته ای ایستاده است که گویی تنها سرمایه زندگی او فرزندش است بدین سبب باید والدین هم این جدایی روانی را با بچه ها تجربه کنند.

منبع: modelkids.ir